tag:blogger.com,1999:blog-90141383398075583942024-02-21T19:58:30.425-08:00കുറിമാനങ്ങള് . . .Respect is an attitude of culture.
എല്ലാ വ്യക്തികളും പ്രധാനമാണ്.നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-89423591430515853812013-01-19T10:13:00.001-08:002013-01-19T10:13:31.426-08:00ഒരു നേര് കാഴ്ച്ച...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
എരിഞ്ഞടങ്ങാത്ത കനലുകള്<br />
<br />
<br />
------------------------------------<br />
<br />
സമയം ഏതാണ്ട് വൈകുന്നേരം മൂന്നിനോട് അടുക്കുന്നു.പടിഞ്ഞാറന് ചക്രവാള സീമയില് അര്ക്കന്റെ പൊന് തിളക്കം.എല്ലാ വര്ഷവും മുടക്കം കൂടാതെ വന്നണയുന്ന സൈബീരിയന് ദേശാടന പക്ഷികള് ഉയരങ്ങള്... തേടി പറന്നകലുന്നു.നേരിയ തണുപ്പുള്ള അറേബ്യന് കടല് കാറ്റ് ചുറ്റി കളിക്കുമ്പോഴും പ്രഷുബ്ദ്ധമായ കടലിന്റെ ഇരമ്പല് അവ്യക്ത്തമായ് കേള്ക്കാം.മഹാനായ ഷെയ്ഖ് സൈദ് നിര്മിച്ച മനോഹരമായ പള്ളിയുടെ നാല് മിനാരങ്ങള് വെള്ളി മേഘങ്ങളോട് കിന്നാരം ചൊല്ലുന്നു.<br />
<br />
അബുദാബി ദീപിനെ മറ്റു എമിരേറ്റ്സ്കളും ആയി കൂട്ടി യോജിപ്പിക്കുന്ന രണ്ടു വലിയ ആര്ക്ക് ബ്രിഡ്ജിനു അടുത്തായാണ് നാല് ദശാബ്ദ്ധത്തില് അധികം പ്രായം വിളിച്ചോതുന്ന,ഞങ്ങളുടെ കമ്പിനി നിലകൊള്ളുന്നത്.രണ്ടായിരത്തിലധികം തൊഴിലാളികള് ഇവിടെ രാവും,പകലും ഭേതംഅന്നിയെ തൊഴില് എടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.ഇന്ന് ഇവിടെ എല്ലാപേരും നല്ല തിരക്കിട്ട് ഓടി നടക്കുകയാണ്.കാരണം നബിദിന ആഘോഷ പരിപാടികള് കമ്പനി അങ്കണത്തില് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന പള്ളിയില് വെച്ചാണ് നടക്കുന്നത്.ആഘോഷ പരിപാടികളില് വന്നെത്തുന്നവര്ക്ക് കൊടുക്കാന് ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്ന തിരക്കിലാണ് ഉസ്മാനും,ജലീലും,സബീനും,മന്സൂരും,നൂരുദ്ധീനും,സലാഹുദ്ധീന് ഇക്കയും ഒക്കെ,നാട്ടു കാരിയങ്ങളും,വീട്ടു കാരിയങ്ങളും,തമാശയും ഒക്കെയായി എല്ലാപേരും നല്ല സന്തോഷത്തിലാണ്.<br />
<br />
ഈ ബഹളങ്ങളില് നിന്ന് മൌനമായി ആഹാരം പാകം ചെയ്യുന്ന കാദര് ഇക്കയുടെ അടുത്തേക്ക് ഞാന് ചെന്നു.സലാം പറഞ്ഞു സുഖമല്ലേ ഇക്കാ എന്ന് ഞാന് ചോദിക്കുമ്പോള്,അതെ നസീറേ എന്ന് പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്പ് തന്നെ അയാളുടെ കണ്ണുകളില് നിന്നും ധാര ധാരയായി കണ്ണ് നീര് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഞാന് കാരണം അന്വേഷിക്കുമ്പോള്,അയാള് പറഞ്ഞു. നാട്ടില് നിന്നും ഒരു ടെലിഫോണ് കാള് വന്നിരുന്നു.തന്റെ സഹോദരിക്ക് സുഖം ഇല്ലാതെ അത്തിയാസന്ന നിലയില് മെഡിക്കല്കോളേജ് ഹോസ്പിറ്റലില് അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കയാണ്.ഡോക്ടര്മാര് പറഞ്ഞു ഇനി വലിയ പ്രതീക്ഷയൊന്നും ഇല്ല.പ്രാര്ത്ഥന ചെയ്തു കൊള്ളാന് നിര്ദ്ദേശം നല്കി അവര് മടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.അവള്ക്കു ഒരേ വാശിയാണ് എന്നെ കാണണം എന്ന്.നാട്ടില് നിന്നും വന്നിട്ട് അധിക ദിവസങ്ങള് കഴിയാത്ത എനിക്ക് നിങ്ങള് ഒക്കെ സഹായിച്ച്ചാലും ഒരു യാത്ര ഇപ്പോള് സാധ്യമല്ല,കാരണം ഞാന് അത്രയ്ക്ക് ഭാരിച്ച കടത്തിലാണ്.ഈ കട ബന്ധനത്തില് നിന്നും മോചനം നേടാന് തന്നെ വര്ഷങ്ങള് വേണ്ടി വരും.അത് തീരുമ്പോള് മറ്റൊന്ന്,അങ്ങിനെ പ്രവാസികള് ജീവിതവും മരണവും എന്ന രണ്ടറ്റങ്ങള് കൂട്ടി മുട്ടിക്കാന് പെടാ പാട് പെടുന്നു.കാദര് ഇക്ക ആരെയും ഒന്നും അറിയിക്കാതെ തന്റെ മനസ്സിന്റെ അകത്തളങ്ങളില് കൊട്ടിയടച്ചു സദാ പുഞ്ചിരിക്കുമായിരുന്ന കാദര് ഇക്കയുടെ ഉള്ളില് എരിയുന്ന ഒരു അഗ്നി പര്വതം ഉണ്ടായിരുന്നത് ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.എല്ലാം അയാള് സഹിക്കുക ആയിരുന്നു.ഉള്ള സമ്പാദ്യം വിറ്റും,കടം മേടിച്ചും കുടുംബത്തെ രക്ഷിക്കാന് മോഹങ്ങളും,സ്വപ്നങ്ങളും ആയി വിമാനം കയറിയ കാദര് ഇക്ക കണ്ടത് മറ്റൊരു പുതിയ ലോകമായിരുന്നു.<br />
<br />
തന്റെ ബാപ്പയും സുഖമില്ലാതെ നാളുകള് ആയി കിടപ്പില് ആണ്.തന്റെ ഭാരിച്ച കട ബാധ്യതയില് നിന്നും കര കയറുവാന് ഇക്കാലമത്രയും കഠിനമായ അധ്വാനം ചെയ്തിട്ടും തീര്ക്കാന് ആയിട്ടില്ല,അയാള് സ്വയം പറഞ്ഞു,ഒന്നിന് മുകളില് ഒന്നായി ദുരന്തങ്ങള് വഴി മാറാതെ നില്ക്കുമ്പോള് എങ്ങിനെയാ ഇതൊന്നു അവസാനിക്കുക.ഒരു ദിര്ഹം കൊടുത്ത് ഒരു മധുര പാനീയം പോലും അയാള് വാങ്ങി കുടിക്കാറില്ല,കാരണം ആ പൈസ കൂടി തന്റെ കൂടെ പിറപ്പിനും,കുടുംബത്തിനും വേണ്ടി മാറ്റി വെക്കുന്നു.<br />
<br />
എന്നാല് ഈ കടങ്ങള് ഒന്നും തന്നെ കാദര് ഇക്കയുടെ സ്വന്തം കട ബാദ്ധ്യതകള് അല്ല.എല്ലാം തന്നെ കൂടപിറപ്പുകള് വരുത്തിയ കടങ്ങള് ഇയാളുടെ ചുമലില് ആയതാണ്.ഇവരുടെ കടം തീര്ക്കാന് കഠിനമായ അധ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഇയാള്,തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ പിന്നാം പുറം നോക്കി നെടുവീര്പ്പ് ഇടാറുണ്ടായിരുന്നു.അയാള് പറഞ്ഞു,ഒരു ജീവിതം കൊണ്ട് അനുഭവിച്ചു തീരാവുന്നതില് കൂടുതല്,യാതനകളും,വേദനകളും ഞാന് അനുബവിച്ചിരിക്കുന്നു.നാലാം തരത്തില് പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ഉച്ചവരെ ഉള്ള പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു ബാക്കി സമയം കുടുംബം പോറ്റാന്,അങ്ങാടിയില് കൂലി വേല ചെയ്ത് തുടങ്ങിയ കാലം മുതല് നാളിത് വരെ ഞാന് സുഖം എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.<br />
<br />
തന്റെ കൂടപിറപ്പിന് വേണ്ടി സ്വന്തം വീട് വിറ്റ അയാള് ഇന്ന് വാടക വീട്ടിലാണ് താമസിക്കുന്നത്.തന്റെ അരുമ മക്കള്ക്കും ഭാരിയക്കും വേണ്ടി ഒരു ചെറിയ വീട് തീര്ക്കാന് ഇനിയെത്ര കാലങ്ങള് കാത്തിരിക്കണം എന്ന ചിന്ത അയാളെ ആലോസര പെടുത്തുമ്പോഴും,അറബി കടലിന്റെ ഇരമ്പല് വീണ്ടും തുടര്ന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു..ഇതുപോലുള്ള ആയിരം കാദര് ഇക്കമാരുടെ മനസുകളില്.....<br />
<br />
<br />
<br />
നസീര് പാങ്ങോട്.<br />
<br />
+971503657786</div>
നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-90258443087206124872013-01-03T14:30:00.000-08:002013-01-03T14:36:37.487-08:00ആന ത്താര<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ആന ത്താരയിലൂടെ ഒരു കാടു യാത്ര..<br />
<br />
<br />
-----------------------------------------<br />
<br />
ഒരു ധനു മാസ്സത്തിലെ തണുത്ത വെളുപ്പാന് കാലം,സ്ഥലം തിരുവനന്തപുറം ജില്ലയിലെ പാലോട് വന മേഘല , ഞങ്ങള് മൂന്നു പേര് കിഴക്കന് മലയിലേക്കു പോകുവാന് തയ്യാറെടുക്കുകയാണ്.പതിനെട്ടു വര്ഷമായി കാട്ടിലെവഴികളും,ഇടങ്ങളും പരിജയമുള്ള സോമന് വഴി ഭക്ഷണം പാക്കറ്റുകളില് നിറയ്ക്കുന്നു,പിന്നെ പാമ്പുകളുടെ കളി തോഴന് യൂസുഫ് സോമനെ സഹായിക്കുന്ന തിരക്കിലുമാണ്.ഞാന് അപ്പോള് എന്റെ ജീപ്പിന്റെ എഞ്ചിനും ടയറും പരിശോടിച്ഛതിനു ശേഷം എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നിക്കോണ് ക്യാമറ എടുത്തു റ്റെലി ലെന്സ് ഇട്ട് റെഡിയാക്കി വെച്ചു,സമയം രാവിലെ അഞ്ചു മണിയോട് അടുത്തപ്പോള് ഞങ്ങള് യാത്ര തുടങ്ങി . യാത്രയുടെ തുടക്കം താന്നിമൂട് വഴി കിഴക്കന് വന മേകലയിലേക്ക് ആയിരുന്നു,പാലോട്ടു നിന്നും ഇരുപത്തി അഞ്ചു കിലോമീറ്ററോളം ഞങ്ങള് അവിടേക്ക് സഞ്ചരിച്ചതിനു ശേഷം ആണ് താന്നിമൂട് എത്തിയത്.അവിടുന്ന് ഞങ്ങള് ഫോറെസ്റ്റ് ഓഫീസില് നിന്നും അനുവതാവും വാങ്ങി ഞങ്ങള് വീണ്ടും ഉരുളന് കല്ലുകള് നിറഞ്ഞ ചെമ്മണ് പാതയിലൂടെ അടിപ്പരംപിലേക്ക് യാത്ര തുടര്ന്നു,അടിപരംപില് നിന്നും കല്ല് വരമ്പ് വരെയുള്ള യാത്ര വളരെ ഹൃദ്യമായിരുന്നു,ആകാശത്തോളം ഉയര്ന്നു നില്കുന്ന കിഴക്കന് മലയും അതിന്റെ താഴ്വാരവും അരുവികളും നയന സുന്ടരം ആയ കാഴ്ചകള് ആയിരുന്നു.ജീപ്പ് മാത്രം ചെല്ലുന്ന അവസാന വഴിയും തീര്ന്നപ്പോള് ഞങ്ങള് വണ്ടി സുരക്ഷിതമായ ഒരു സ്ഥലത്ത് നിറുത്തി കരുതിയിരുന്ന ആവശ്യ സാദനങ്ങള് എല്ലാം എടുത്തു മൂവരും തോളിലേറ്റി കൊടും കാട്ടിലേക്ക് കയറി,അവിടുന്ന് സോമന്റെ നിര്ദേശ പ്രകാരം ഞങ്ങള് ഓരോ മുളം കമ്പും വെട്ടിയെടുത്തു കയ്യില് കരുതി.ഈ കമ്പ് അക്രമ കാരികളായ കാട്ട് മൃഗങ്ങളില് നിന്നും രക്ഷ നേടാന് വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു.ഈ കമ്പിനെ കുത്ത് കമ്പെന്നാണ് മലയോര വാസികള് പറയുന്നത്. കാട്ട് മൃഗങ്ങള് മാത്രം നടക്കുന്ന കാട്ട് വഴികളിലൂടെ മാത്രമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ യാത്ര,തോളില് തൂക്കിയിരുന്ന എന്റെ കാമറ ഇരു വശങ്ങളിലും ഉള്ള കാട്ടുചെടികളില് തട്ടി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഇളകിയാടി കൊണ്ടിരുന്നു, ചിലപ്പോള് കാട്ട് കമ്പുകളില് ഉടക്കിയ ക്യാമറയെ മോചിപ്പിക്കാന് നന്നേ പാടുപെടേണ്ടി വന്നു.ഏകദേശം ഒരു കിലോ മീടെര് നടന്നു കാണും അപ്പോള് ഒരു വല്ലാത്ത ഒച്ച വലതു വശത്ത് നിന്ന ഒരു കൂറ്റന് മരത്തില് നിന്നും കേട്ടു.മുകളിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള് ഒരു വലിയ മലയണ്ണാന് ചാടുന്നതാണ് കണ്ടത്.അപ്പോള് ഞാന് എന്റെ കാമറ അതിനു നേരെ ചലിപ്പിച്ചു ഒരു ചിത്രം എടുത്തു,അപ്പോള് സോമന് അതിന്റെ കൂട് കാണിച്ചു തന്നു പറഞ്ഞു ഈ മല അണ്ണാനെ വെളുത്തി എന്ന പേരിലും അറിയപെടും,ഇതിനു ഒരു മരത്തിനു മേല് ഏഴു കൂടുകള് കാണും അതില് സുരക്ഷിതമായ ഒരു കൂട്ടില് മാത്രമേ ഇവ താമസികുകയുള്ള്.ശത്രുക്കളില് നിന്നും രക്ഷ നേടുവാന് വേണ്ടിയും അവയെ തെറ്റി ധരിപ്പിക്കാന് വേണ്ടിയും ആണ് ഇവ ഏഴു കൂടുകള് നിര്മിക്കുന്നത്.എനിക്ക് അതൊരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു.അപ്പോള് യൂസുഫ് പറഞ്ഞു ആ ബീമാകാരനായ മരത്തില് ഒന്ന് ഞാന് കറി നോക്കട്ടെ,മല അണ്ണാന്റെ കൂട് ഒന്ന് കാണാമല്ലോ,അതിനു മുകളില് കയറാന് തന്നെ ഏകദേശം അര മണിക്കൂറില് കൂടുതല് വേണം എന്നതിനാല് ആ ഉദ്യമം അപ്പോള് ഉപേക്ഷിച്ചു.വീണ്ടും മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോള് ഒറ്റയാന് നടന്നു പോയതിന്റെ കാല്പാടുകള് സോമന് കാണിച്ചു തന്നു,അപ്പോള് ഏതാനും നിമിഷങ്ങള് മാത്രമേ ആകുന്നുള്ളൂ അവന് കടന്നു പോയിട്ട്.എന്നിട്ട് സോമന് പറഞ്ഞു ഒറ്റയാനെ നേരില് കാണുമ്പോള് ചെയ്യേണ്ട മുന്കരുതലുകളും,രക്ഷ പെടാനുള്ള വഴികളും.ഒറ്റയാന് എന്ന ആനയുടെ മുന്നില് നമ്മള് ചെന്ന് പെട്ടാല് അവന് ആദ്യം തുമ്പിക്കൈ ഉയര്ത്തി ചിന്നം വിളിയോടൊപ്പം അവന്റെ ഇടത്തെ കാലില് ശക്ത്തമായ് അടിച്ചു ഒച്ചയുണ്ടാക്കും.അപ്പോള് ഉണ്ടാകുന്ന ആ ഭയാനകമായ ശബ്ദത്തില് മുന്പില് പെട്ടുപോയവന് പതറുകയും , ചിലപ്പോള് ബോധം തന്നെ കേട്ടുപോയാലും ആയി.ആ സമയം ഭയപ്പെടാതെ ഇടത്തോട്ടോ, വലത്തോട്ടോ ഓടി രക്ഷപെടല് മാത്രമേ രക്ഷയുള്ളൂ.അല്ലേല് വണ്ണവും,ഉയരവും ഉള്ള മരത്തില് കയറി രക്ഷപെടാം.എന്നാല് ഒറ്റയാനില് നിന്നും വളരെ വിഭിന്നമാണ് കൂട്ടമായി പോകുന്ന ആനകളുടെ സ്വഭാവം.അവകള് മനുഷ്യനെ ഉപദ്രവിക്കില്ല.നമ്മള് അവ പോകുന്ന വഴി ഒഴിഞ്ഞു കൊടുത്ത് നിന്നാല് മതി.ആ കൂട്ടത്തില് ഒരു തലയെടുപ്പ് ഉള്ള നേതാവ് അവര്ക്ക് ഉണ്ടാകും.കൂട്ടത്തില് ഉള്ള എല്ലാ ആനകളും പോയതിനു ശേഷം പിന്നാലെയാണ് അവന്റെ വരവ്.എന്നാല് ഒറ്റയാന് ആയി മാറുന്ന ആന ഇളം പ്രായത്തില് തന്നെ അനുസരനയില്ലതെയും,കൂട്ടത്തില് ചേരാതെയും നടക്കുന്നവനാണ്.അവനു ജീവിതാവസാനം വരെ ഇണ ഉണ്ടാകാറില്ല.ഈ കിഴക്കന് മലയില് ഒരു ഒറ്റ കൊമ്പുള്ള ഒറ്റയാനാണ് വിലസി നടക്കുന്നത്.ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി എണ്പത്തി മൂന്നു ഒക്ടോബര് അഞ്ചിന് ഈറ്റ വെട്ടി കാടിറങ്ങിയ സോമന്റെ ഇളയമ്മയെ ഈ ആന ചവിട്ടി കൊന്നതിന്റെ കഥ പറയുമ്പോള് സോമന്റെ കണ്ണുകള് ഈറനണിഞ്ഞു.ആ സ്ഥലവും അയാള് നമുക്ക് കാട്ടി തന്നു.കുറച്ചു കൂടി ഞങ്ങള് ഉയരത്തിലായി പിന്നെ ഞങ്ങള് നടകുന്നതിന്റെ മറു വശം അഗാതമായ കൊക്കയാണ്.കാലു ഒന്ന് തെറ്റിയാല് അവ്വിയക്ത്തം ആയി കാണുന്ന താഴ്വാരങ്ങളിലോ,മരത്തിന് കൊമ്പുകളിലോ ചെന്ന് പതിക്കും.ഞങ്ങള് വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചാണ് പിന്നീടുള്ള ഓരോ ചുവടുകളും വെച്ചത്.പിന്നെ ഞങ്ങള് അതുവഴി ആന നിരങ്ങും ചരുവിലെത്തി.എന്നിട്ട് സോമന് പറഞ്ഞു ഈ ചരുവിലൂടെ ആണ് ആനകള് നിരങ്ങി അടുത്ത വഴിയിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നതെന്ന്,ഞാന് അത്ഭുത പെട്ടുപോയ് ,അപ്പോള് അയാള് പറഞ്ഞു ആനയ്ക്ക് ആളു പോകാന് കഴിയുന്ന ഇടം മാത്രം മതിയാകും സഞ്ചരിക്കാന്,ഇടകുറവും,ചരിവുകളും അതിനു പ്രശ്നമേ അല്ല.അങ്ങിനെ ഞങ്ങള് വീണ്ടും നീണ്ടു പോകുന്ന ആന ത്താരയിലൂടെ നടന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു.ആനകള് പോകുന്ന സ്ഥിരം വഴിയാണ് ആനത്താര.ആ വഴി അങ്ങ് തമിഴ് നാട് അതിര്ത്തിവരെ നീണ്ടു പോകും.വലിയ മരങ്ങള് കടപുഴുകി വീണു വഴി തടസ്സ പെട്ടാല് പിന്നെ അവ വഴി മാറി പുതിയ വഴിയുണ്ടാക്കി അതിലൂടിയാകും സന്ജ്ജാരം.അങ്ങിനെ സംഭവിച് ഉണ്ടായ പുതിയ വഴികള് സോമന് ഞങ്ങള്ക്ക് കാണിച്ചു തന്നു.ഈ ആനകള് ഉണ്ടാക്കുന്ന വഴികളില് കൂടെ തന്നെയാണ് കാട്ടുപോത്തും,കലമാനും,കാളയും,കേഴ മാനും,കരടിയും,വരയാടും ഒക്കെ സഞ്ചരിക്കുന്നത്.മിക്കവാറും എല്ലാ മൃഗങ്ങളും അതി രാവിലെ തന്നെ തീറ്റ എടുത്തു സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലങ്ങളില് വിശ്രമിക്കുകയാണ് പതിവ്.അപ്പോളാണ് ഞാന് കണ്ടത് പോകുന്ന വഴിയരികില് തവിട്ടും മഞ്ഞയും കലര്ന്ന ഗോള രൂപത്തില് ഉള്ള ഒരുതരം കുമ്മിളിനെ,അത് പൊട്ടി വിടര്ന്നു നില്ക്കുന്നത് കാണാന് നല്ല രസമായിരുന്നു.അപ്പോളാണ് സോമന് പറഞ്ഞത് അതിനെ മുട്ട കുമ്മിള് എന്നാണ് ഞങ്ങള് വിളിക്കുന്നത്,മാരകമായ വിഷമുള്ളവയാണ് അത്തരം കുമിളുകള്.ഞങ്ങള് പോകുന്ന വഴികളില് തടസ്സമായി നിന്ന കാട്ട് കമ്പുകളും മറ്റും വെട്ടി സോമന് ഞങ്ങള്ക്ക് വഴി തെളിച്ചു തന്നു.കുറച്ചു കൂടി നടന്നു കാണും ഒരു കാട്ടരുവിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് തുടങി.പിന്നെ ഞങ്ങള് ആ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു അരുവിയില് ഇറങ്ങി മതി വരുവോളം വെള്ളം കോരി കുടിച്ചു,നല്ല രുചിയും,തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു ആ കാട്ട് അരുവിയിലെ ജലത്തിന്.പല ഔഷദ സസ്സിയങ്ങളുടെ വേരുകള്ക്കിടയിലൂടെ എത്തുന്ന ഈ ജലം വളരെ ഔഷത ഗുണം ഉള്ളതാണെന്ന് വിശ്വാസിക്കപെടുന്നു.<br />
<br />
ഇതിനിടയില് യൂസുഫിന്റെ കാലില് നാലന്ച്ചോളം കുളയട്ടകള് കടിച്ചു തൂങ്ങി കിടന്നു.അവന് അതിനെ സിഗരെട്ടു ല്യ്ട്ടര് തെളിച്ചു അടര്ത്തി മാറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഞാന് ഫുള് സ്ലീവ് ഷൂസ് ഇട്ടിരുന്നതിനാല് അവകളുടെ ഉപദ്രവം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അവിടുന്ന് അന്ച്ച്ചു ലിറ്ററോളം വെള്ളം കാനില് എടുത്തു അല്പ്പം കരുതിയിരുന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു വ്ശ്രമിച്ച്ചു ഞങ്ങള് വീണ്ടും യാത്ര തുടര്ന്ന്.അപ്പോളാണ് ഒരു കാടിളക്കം ഒരു കാട്ട് പോത്ത് മുരണ്ടു കോണ്ട് ഓടിയതാണ്,പെട്ടെന്ന് തന്നെ കാടിനുള്ളില് മറഞ്ഞതിനാല് എനിക്ക് അതിന്റെ ചിത്രം എടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല,ഒരു മരത്തില് പടര്ന്നു കിടക്കുന്ന കാട്ട് കുരുമുളക് കാണിച്ചു സോമന് പറഞ്ഞു ഇതിനെ തൃപ്പല്ലി എന്ന പേരിലാണ് അറിയ പെടുന്നത്,ഓരോ കുരുമുളക് കുലക്കും പന്ത്രണ്ടു സെന്റീ മീറ്ററോളം നീളമുണ്ടായിരുന്നു.സമയം ഉച്ച പന്ത്രണ്ടിനോട് അടുക്കുന്നു,കാട്ടില് കയറിയിട്ട് ആറു മനിക്കൊരോളം ആകുവാന് പോകുന്നു.സോമന് ഉണര്ത്തിച്ചു ഇനി അര മണിക്കൂര് കൂടി നടന്നാല് ഇവിടുത്തെ ഏറ്റവും പൊക്കമുള്ള മലയുടെ മുകളിലെത്താം.ഈ മലയുടെ പേര് കോരി കൂട്ടിയ മല എന്ന് അറിയപെടും.നേരിയ ക്ഷീണം തോന്നി തുടങ്ങി എങ്കിലും കുത്തു കമ്പും ഊന്നി ഞങ്ങള് വീണ്ടും ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നടന്നു.ഏതാണ്ട് എത്താറായപ്പോള് തന്നെ ഇടത് വശത്തേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി സോമന് പറഞ്ഞു ആയ കാണുന്നതാണ് കംബക മല.കമ്പകം കുന്നു എന്നും അറിയപെടും,ഞങ്ങള് പോകുന്ന മലയിറങ്ങി അടുത്ത യാത്ര ആ മലയിലെക്കാകുന്നു.ഇതിനിടയില് ഞങ്ങള് പോകുന്ന വഴിയില് തല പുറത്തേക്കിട്ടു ഞങ്ങളെ കൌതുകത്തോടെ നോക്കുന്ന ഒരു ആമയെ കണ്ടു,അവന്റെ ചിത്രവും എടുത്തു ഞങ്ങള് വീണ്ടും നടന്നു കൊരികൂട്ടിയ മലയുടെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക്.അങ്ങ് മലമുകളില് എത്തി ഞങ്ങള് താഴേക്ക് നോക്കുമ്പോള് വളരെ മനോഹരവും ഹൃദയവും ആയ കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു.മലനിരകളുടെ കിടപ്പ് കണ്ടിട്ട് ഒരു ചിത്ര കാരന് തന്റെ കാന്വാസില് വരച്ചു തീര്ത്ത മനോഹരമായ ഒരു ചിത്രം പോലെ തോന്നി.ഒരു ആകാശ കഴ്ച്ഛപോലെയായിരുന്നു കൊരികൂട്ടിയ മല മുകളില് നിന്നുള്ള ആ കാഴ്ച്ചകള്.കോട മഞ്ഞു ഇറങ്ങുമ്പോളും,അത് മാഞ്ഞു പോകുമ്പോഴും ഉള്ള കാഴ്ച്ചകള് വല്ലാതെ കുളിര് അണിയിച്ചു.കുറി മാനങ്ങള് ഞങ്ങള് നില്കുന്നതിനും താഴെയായി നീങ്ങുന്ന കാഴ്ച്ചകള് വളരെ രസം തോന്നി.മരച്ചില്ലകളില് കുരങ്ങന്മാരുടെ കലപില ശബ്ദം കേള്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അകന്നകന്നു അങ്ങ് ദൂരെ അവ്വ്യക്ത്തമായ് കാണുന്ന താഴ്വാരങ്ങളും,ഇരുള് പരന്ന കൊക്കകളും വ്യത്ത്യസ്ത്ത കാഴ്ച്ചകള് ആയിരുന്നു.ഞാന് കാമറയില് ഈ കാഴ്ച്ചകള് ഒക്കെ പകര്ത്തുമ്പോള് സോമന് ആ കാണുന്ന മലകളെ കുറിച്ചു വിവരിച്ചു തന്നു.നേര് കാഴ്ച്ചയായി കൊടുമുടി പോലെ തല ഉയര്ത്തി ആകാശം ചുംബിക്കാന് നില്കുന്ന പൊന്മുടി കിഴക്ക് ഭാഗവും,പിന്നെ ഇങ്ങു താഴെ മന്കയവും,ഇടിഞ്ഞാരും,നേരെ തിരിഞ്ഞാന് കാണുന്നത് കമ്പകം കുന്നും വലത് വശത്തായി താന്നി മൂട് മലയും ,ശങ്കിലിയും,മുളം തെറി കാടും സഹോദരങ്ങളെ പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു.പിന്നെ തമിള് നാട് അതിര്ത്തിയും കാണിച്ചു തന്നു.കാടിനേയും,കാട്ട് മൃഗങ്ങളെയും,കാട്ട് വഴികളെ കുറിച്ചുമുള്ള സോമന്റെ അറിവിനെ കുറിച്ചു ഞാന് അദ്ഭുതം കൂറി നിന്നു.അപ്പോഴൊക്കെ യൂസുഫ് ഐ ഫോണില് ഈ കാഴ്ച്ചകള് പകര്ത്തുന്ന തിരക്കില് ആയിരുന്നു.യൂസുഫിനെ കുറിച്ചു പറയുകയാണെങ്കില് അവന് പാമ്പുകളുടെ കളിത്തോഴന് ആണ്.ഏത് ഉഗ്ര വിഷമുള്ള പാമ്പിനെയും പിടികൂടും,എന്നാല് കാട്ടില് നിന്നല്ല കേട്ടോ.അവന്റെ വീടിനടുത്തോ,അയല് ഗ്രാമങ്ങളിലെ വീടുകളിലോ മറ്റോ ,മൂര്ഖന്,അണലി,ശംഖു വരയന്,ഇവകള് കയറിയാല് ഗ്രാമ വാസികള് യൂസുഫിനെ അറിയികുകയും ,അതിനെ യൂസുഫ് ഉപദ്രവം എല്പിക്കാതെ പിടികൂടി അവിടെ കൂടുന്ന നാട്ടു കാരോടു നമ്മുടെ പരിസ്ഥിതി നില നിര്ത്തുന്നതില് പാമ്പുകളുടെ പങ്കിനെ കുറിച്ചും,അവയുടെ കടി ഏറ്റാല് ചെയ്യേണ്ട പ്രഥമ ശിശ്രൂഷ യെ കുറിച്ചു ജനങ്ങളെ ബോധ വല്കരിക്കുകയും ആയതിനാല് പാമ്പുകളെ കൊല്ലരുത് എന്ന് താകീതും നല്കി ഈ പിടിച്ച പാമ്പിനെ കാട്ടില് കോണ്ട് വിടുകയും ചെയ്യും,അതിനു ഞാനും ദ്രിട്സാക്ഷി ആയിട്ടുണ്ട്.ഒരിക്കല് യൂസുഫിനെ ഒരു അണലി കടിക്കുകയും അപ്പോള് തന്നെ യൂസുഫ് പ്രഥമ ശിശ്രൂഷ നല്കി നേരെ മെഡിക്കല് കോളേജില് എത്തി ഡോക്ടര് പരിശോദിക്കുമ്പോള് യൂസുഫിന്റെ രക്ത്തത്തില് വിഷത്തിന്റെ അംശം ഇല്ലായിരുന്നത് ഡോക്ടര്മാരില് ആശ്ച്ഛര്രിയം ഉളവാക്കി.<br />
<br />
ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് സ്ഥലം കണ്ടെത്തി സോമന് ഞങ്ങളെ അങ്ങോട്ട് ക്ഷണിച്ചു.കരുതിയിരുന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ഒരു മണിക്കൂറോളം വിശ്രമിച്ച ശേഷം ഞങ്ങള് കൊരികൂട്ടിയ മലയുടെ ചരിവിലൂടെ വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചു മുളന്തേരി കാട്ടിലേക്ക് നടന്നു.വഴികള് വളരെ അപകടം പിടിച്ചതും സാഹസികത നിറഞ്ഞതും ആയിരുന്നു.കാരണം കാലൊന്നു തെറ്റിയാല് അങ്ങ് താഴെ അഗാതമായ കൊക്കയിലേക്ക് തന്നെ പോകും.ഏതാണ്ട് ഒന്നര മണികൂര് യാത്ര ചെയ്തു ഞങ്ങള് കംബക മലയുടെ താഴ്വാരത്ത് എത്തി.അവിടുത്തെ അരുവിയില് ഇറങ്ങി കൈ കാലുകള് കഴുകി അല്പം വിശ്രമിച്ചു ഞങ്ങള് കംബക മലയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് യാത്ര തുടര്ന്നു.അപ്പോള് സമയം വൈകുന്നേരം അഞ്ച് മണി ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ചില കുറുക്കു വഴികള് കാട് വെട്ടി ഇറങ്ങിയത് ഒഴിച്ചാല് ഞങ്ങള്ക്ക് ആന ത്താര തന്നെ ആയിരുന്നു ആശ്രയം.ഒരു മുന്നൂറു മീറ്റര് അകലത്തില് ഏതാനും ആനകള് മേഞ്ഞു നടന്നിരുന്നു. ആ കാഴ്ച്ച ഏറെ നേരം നോക്കി നിന്നു.അവയുടെ ചിത്രവും എടുത്തു ഞങ്ങള് വീണ്ടും മുന്നോട്ടു പ്രയാണം തുടങ്ങി.ഇടയ്ക്കു പ്രായം ചെന്ന കൂറ്റന് മരങ്ങള് കട പുഴുകി വീണു കിടന്നിരുന്നു.അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള് നടന്നിരുന്നതിനു വലതു വശത്തായി മുഴക്കമുള്ള ചിറകടി ശബ്ദത്തോട് കൂടി ഒരു വലിയ ഗരുഡന് അടുത്ത മരകൊമ്പിലേക്ക് പറന്നിറങ്ങിയത്.അതിന്റെ ഒരു കാലു മുന്പ് എങ്ങോ അപകടത്തില് നഷ്ട്ടപെട്ടത് കാണാമായിരുന്നു.എന്നാലും അത് ഒരു കാലില് ബാലന്സ് ചെയ്ത് ഇരുന്നു.അതിന്റെ ഒരു ചിത്രവും എടുത്തു യാത്ര തുടര്ന്നു.ഒരിടത്ത് എത്തിയപ്പോള് സോമന് പറഞ്ഞു ഇവിടെയാണ് കരടികളുടെ സങ്കേതം കരടിച്ചാല് എന്നും ഞങ്ങള് പറയപ്പെടുന്നു.കരടിയുടെ മുന്നില് പെട്ടാല് ചെയ്യേണ്ട മുന്കരുതലുകള് സോമന് പറഞ്ഞതിങ്ങനെ കരടി നമ്മളെ ആക്രമിക്കാന് വന്നാല് കയ്യില് കരുതിയിരിക്കുന്ന കുത്ത് കമ്പ് ഇടതു കയ്യില് പിടിച്ചു കരടിക്ക് നേരെ നീട്ടുക,അപ്പോള് അവന് ആ കമ്പില് കയറി പിടിക്കും ആ സമയം മാത്രമേ നമുക്ക് രക്ഷപെടാന് നിര്വഹാമുള്ളത്,കരടിക്ക് ഇഷ്ട്ടം ഇരയുടെ തലച്ചോറാണ്.കരടി തന്റെ ശക്ത്തിയേറിയ കൈ കോണ്ട് നഖം നിവര്ത്തി തലയില് അടികുകയാണ് പതിവ്,ഒറ്റയടിക്ക് തന്നെ തലയോട്ടി പൊളിയും,ഇതാണ് അവന്റെ ആക്രമണ രീതി.കരടിക്ക് ഏറ്റവും ഭയം തീയാണ്.അത് കണ്ടാല് അവ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി മറയും ,മുപ്പത് മീറ്റര് വരെ മാത്രമേ കരടിക്ക് കാഴ്ച്ച ശക്തിയുള്ളു.പിന്നെ അവന് കാണുന്നത് മങ്ങിയ കാഴ്ചകള് ആണ്.കരടിയെ കാണുവാന് ഞങ്ങള് കുറെ നേരം അവിടെ നിന്നെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഭലം.<br />
<br />
വീണ്ടും ഞങ്ങള് അവിടുന്ന് നടന്നു പോകുമ്പോള് മുള്ളന് പന്നിയുടെ കുറെയേറെ മുള്ളുകള് കുടഞ്ഞിട്ടത് കിട്ടി.അവ ശത്രുകളെ കാണുമ്പോള് അവയുടെ ദേഹത്ത് മുള്ളുകള് കുടഞ്ഞു തെരുപ്പിച്ച്ചു രക്ഷപെടലാണ് പതിവ്.കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടു നടന്നു കാണും നല്ല ബംഗിയുള്ള ഒരു പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്ഖനെ കണ്ടു,ഫണം വിടര്ത്തുന ഈ പാമ്പിനു വിഷം ഇല്ലാത്ത വര്ഗമാണ്.അതിന്റെ തലയ്ക്കു മുകളില് നല്ല ബംഗിയുള്ള ഒരു കല ഉണ്ടായിരുന്നു,അതിന്റെ ചിത്രവും എടുത്തു ഞങ്ങള് വീണ്ടും നടന്നു തുടങ്ങി.ഒന്ന് രണ്ടു പക്ഷികളുടെ ചിത്രവും എടുത്തു ഞങ്ങള് അസ്തമയ സൂരിയന്റെ കിരണങ്ങള് കണ്ടു തുടങ്ങിയതിനാല് ഞങ്ങള് ശങ്കിലി കാടുകള് വഴി തിരികെയാത്ര തുടങ്ങി.നേരം ഇരുള് പരന്നതോടെ ഞങ്ങള് കരുതിയിരുന്ന ടോര്ച്ച് തെളിയിച്ചു ഇരുളിന്റെ അഗാതയില് നിന്ന് ഉയരുന്ന ചീവീടുകളുടെയും,കൂമന്റെയും വിളികളും കേട്ട് ഞങ്ങള് പാര്ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന ജീപ്പിനു അടുത്തെത്തുമ്പോള് സമയം ഏകദേശം പത്തരയോളം ആയി.അവിടുന്ന് ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂറോളം യാത്ര ചെയ്തു ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഗ്രാമമായ പങ്ങോട്ടു എത്തി ഞങ്ങള് അടുത്ത ഒരു യാത്രക്ക് രൂപം നല്കി വഴിപിരിഞ്ഞു.<br />
<br />
നസീര് പാങ്ങോട്.</div>
നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-49422298168990360912012-04-23T13:03:00.000-07:002012-04-23T13:03:55.308-07:00kavitha<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFtkJU-H7MhdGJs8ea2EJKD_IzgB7zsSOKWk38rnDccUCd42tps5ztnrlWH718Qyw5aluZAmy2TT1y1oCmYxP095KjE7S1onnVXvycYmXEPtcD-tjrgv_vH2guqMC7sFxNd5Bsu4EmmOB/s1600/kavitha..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" oda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFtkJU-H7MhdGJs8ea2EJKD_IzgB7zsSOKWk38rnDccUCd42tps5ztnrlWH718Qyw5aluZAmy2TT1y1oCmYxP095KjE7S1onnVXvycYmXEPtcD-tjrgv_vH2guqMC7sFxNd5Bsu4EmmOB/s320/kavitha..jpg" width="232" /></a></div></div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-88897815440572621322011-07-05T12:38:00.000-07:002011-07-08T08:40:26.907-07:00അകന്നു പോകുന്ന ചിറകടിയോച്ച്ചകള്..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdpZfOsQDEtuGN4JoYxB6SgTAeGDudVs3grTv-jvINZ6e0rSBRfWer2BIiFMt0SZMqOi4rUv4w7X5tEgHmryUeE-HrHQgQ68y807Rvre68kNexhiCRVCsI6uSsXgu1xbUe-1qq-7_xqkW6/s1600/birds14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" i$="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdpZfOsQDEtuGN4JoYxB6SgTAeGDudVs3grTv-jvINZ6e0rSBRfWer2BIiFMt0SZMqOi4rUv4w7X5tEgHmryUeE-HrHQgQ68y807Rvre68kNexhiCRVCsI6uSsXgu1xbUe-1qq-7_xqkW6/s320/birds14.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="color: red; font-size: x-large;">വി</span>ട്ടയക്കുന്നു നിന്നെ ഞാനെന് കൂട്ടില് നിന്നേക്കുമായി..<br />
പറന്നകലുക നീ നിന് അനന്തമാം..വിണ്ണിലേക്കെന്നേക്കുമായി <br />
ആകാശ ഗര്ത്തത്തിന് നീലിമയില് ..നീ പാറുക...<br />
നിന് നോവും നേരും അറിഞ്ഞു ചൊല്ലുന്നു ..ഞാന് ..<br />
പോവുക നീ ഈ കൂടുവിട്ടെന്നേക്കുമായി....<br />
നിന് തേനൂറും കൊഞ്ചലും,കിഞ്ചന വര്ത്തമാനവും,<br />
എന് ഓര്മകളില് എന്നെന്നും ജീവിക്കട്ടെ..<br />
കാണാമറയത്തു കണ്ടൊരു കനവുകള്,<br />
യവനിക വീണൊരു വേളയില് നമുക്ക് മറന്നീടാം,<br />
മാഞ്ഞു പോകും കുറിമാനങ്ങള് പോലെയും..<br />
എന് ഹൃത്തിലെക്ക് ഇറ്റു വീനോരോരൊരു സ്നേഹ -<br />
കണ്ണുനീര്ത്തുള്ളിക്കും വിടയെന് കരള് കടഞ്ഞാകിലും...<br />
അകന്നു പോകും നിന് ചിറകടിയോച്ചകള്<br />
മുഴങ്ങട്ടെ..എന് മനോ മുകുരത്തിലെന്നുമേ...<br />
വേറിടാന് വേണ്ടി ഒന്നിച്ചോരാ...<br />
ചങ്ങാത്തം ...ഇന്നിനിയിവിടെ ഒടുങ്ങട്ടെ....<br />
എരിഞ്ഞടങ്ങും..കനല്ക്കട്ടയായ്....ഒരുപിടി ചാരമാകിലും...<br />
പ്രണയം നിറഞ്ഞൊരാ ഹൃത്തിന് ..നേരറിയും ഞാന്..<br />
നന്മകള് നേരുന്നു..നിനക്കായ്..<br />
വീണ്ടുമോരായിരം നന്മകള് നേരുന്നു...ഞാന്..<br />
<br />
<br />
<br />
</div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-75381811386783970692011-06-30T18:16:00.000-07:002011-06-30T18:44:24.626-07:00വിപത്ത്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNO1EQYuoR4B-JmQu6k2xynNN3Mu2dgqJmqaZLEt-fHj-h45h8dKPbqUd98xsvLR7QnZWzAXNekx6DFm1t1XEVQHsBOuPlu2DvXjRJSm4WCovQf01ERKrn77F4gf_dYWaI4Qu6rcBdnhyv/s1600/scan0001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" i$="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNO1EQYuoR4B-JmQu6k2xynNN3Mu2dgqJmqaZLEt-fHj-h45h8dKPbqUd98xsvLR7QnZWzAXNekx6DFm1t1XEVQHsBOuPlu2DvXjRJSm4WCovQf01ERKrn77F4gf_dYWaI4Qu6rcBdnhyv/s1600/scan0001.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhOLSymCSV1u3oM8ySYzQBe75F9wLUuptxVuULMssF0wKGFCIlHsz7xi1pVm-RxuvXSB4Hw9oJTukCBui30vvnOMG2p-I7Dy3d37I3Y6t5gMHlNoHNVx4rJ6DpeiJw9dDJ92pZvPKn6aLO/s1600/Collages19.jpg" imageanchor="1" style="cssfloat: right; height: 654px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; width: 455px;"></a></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: left;"><span style="color: #cc0000;"><strong>നേര്കാഴ്ചകള്</strong></span>,അധികടിനമായ പനി പിടിച്ചു കിടന്ന ഒരാളെ ഞാന് ഹോസ്പിറ്റലില് അത്യാഹിധ വിഭാഗത്തില് എത്തിച്ചു,ചെക്ക് ചെയ്ത ഡോക്ടര് യാസീന് എന്നോട് പറഞ്ഞു അയാളുടെ രണ്ടു കിട്നികളും നഷ്ട്ടപെട്ട അവസ്ഥയിലാണ് ഉള്ളത്,അത് കേട്ടപ്പോള് ഞാന് ആലോചിചധു തന്റെ ചെറിയ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കാണാന് നാട്ടിലേക്കു പോകാന് കളികൊപ്പുകളും,മറ്റു സാധനങ്ങളും വാങ്ങി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ആ മനുഷ്യനെയാണ്,അമിതമായ മദ്യപാനം കാരണം രണ്ടു കിട്നികളും നഷ്ട്ടപെട്ടു മരണം പുല്കുമ്പോള് അയാള് വളരെ ചെറുപ്പമായിരുന്നു.ഈ വിഷ പാനീയം അയാളെ ഗ്രസിക്കുമ്പോള് അയാള് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന് മരണത്തിലേക്ക് ഓടിയടുക്കുകയാണെന്നു,അയാളുടെ അരുമ മക്കളും പ്രിയ പത്നിയും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞങ്ങള് കാണാന് കാത്തിരിക്കുന്ന പ്രാണ പ്രിയനും,പിതാവും മടങ്ങി വരില്ലെന്ന്..അയാളുടെ മരണം കഴിഞ്ഞു ഹോസ്പിടല് മോര്ച്ചറിയിലെ ഇരുമ്പ് കട്ടിലില് ദയാ ദാക്ഷന്നിയമില്ലാതെ വലിച്ചിടുമ്പോള് അയാളുടെ തല ആ ഇരുമ്പ് കട്ടിലില് അടിക്കുന്ന കാഴ്ച എനിക്ക് കണ്ടുനില്കാനായിരുന്നില്ല<span style="color: red;">..."മധ്യമേ നീ അവനെ മാടി വിളിച്ചു ,കാമുകനായി അവന് നിന്നില് ലയിച്ചു"...ഈ വിപത്തുകള് ആവര്ത്തനങ്ങള് ആകാതിരിക്കാന് നമുക്ക് കൈകോര്ക്കാം ...അരുമ മക്കള് ആരും അനാഥര് ആകാതിരിക്കട്ടെ....ആരും വിധവയാകതിരിക്കട്ടെ....</span></div></div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-86607398163476409862011-04-27T10:59:00.000-07:002011-06-22T12:49:46.945-07:00വീണ്ടും ഒരു യാത്ര...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ജന്മ നാടിനോട് വിടപറഞ്ഞു വിമാനം കയറിയപ്പോള് എഴുതിയത്.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsRc6yqBGsu4dWsRfulqNE30nWCx7Hm-yQsIOfxOU_ZvVeZdxJamyBn_5cve3Z5UsIAm_Ji2Jq0rsTLfF7BaiA5s5upo8K6xZ7dx5kcjTI7hb8lyXDkmHqwoqLrD8OcEvGyzUYRDCpKdP/s1600/K+A+V+I+T+H+A1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" j8="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsRc6yqBGsu4dWsRfulqNE30nWCx7Hm-yQsIOfxOU_ZvVeZdxJamyBn_5cve3Z5UsIAm_Ji2Jq0rsTLfF7BaiA5s5upo8K6xZ7dx5kcjTI7hb8lyXDkmHqwoqLrD8OcEvGyzUYRDCpKdP/s1600/K+A+V+I+T+H+A1.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div></div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-86444497237310692932011-02-21T09:39:00.000-08:002011-06-29T13:29:45.720-07:00സ്വന്തം വീട്ടിലെ അന്യര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjosElHJuir0v83JSofsX2a3FD0uWeKVhJtMKLkuRgbuexZNGmXPtT0FmUaXWrtvPur1gIy1M1Gy8zJKg27Akq5m0vLLxcLW3fxHuIzvNyXnFjboLqegX1vcAZ-qTWyMBsSQbU_gNVcfrYV/s1600/01112010278.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjosElHJuir0v83JSofsX2a3FD0uWeKVhJtMKLkuRgbuexZNGmXPtT0FmUaXWrtvPur1gIy1M1Gy8zJKg27Akq5m0vLLxcLW3fxHuIzvNyXnFjboLqegX1vcAZ-qTWyMBsSQbU_gNVcfrYV/s320/01112010278.jpg" width="320" /></a></div><br />
പ്രവാസകാലങ്ങള്ക്ക് ശേഷം താന് പിച്ചവെച്ചു നടന്ന വീടിനു മുന്നിലെത്തി ആഗമനം അറിയിക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിച്ചു. കുട്ടിക്കാലത്ത് ആംഗലേയ ഭാഷയില് തങ്കലിപികളില് കടഞ്ഞെടുത്ത് വാതില്പടിയില് പിടിപ്പിച്ചിരുന്ന തന്റെ നാമം ചേര്ത്തെഴുതിയ ഗൃഹനാമം പറിച്ചെറിയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ആര്ക്കോ അതൊരു അഭംഗിയായി തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകാം. ഒരു പുഞ്ചിരിക്ക് ശ്രമിക്കുമ്പോഴും കണ്ണുകള് ഈറനണിഞ്ഞുപോയി. സ്വന്തം വീട് അന്യമാകുന്ന കാഴ്ച ഒന്നുകൂടി നോക്കിക്കണ്ടു. പ്രവാസി ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ പുരസ്കാരം തന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് അവന് നോക്കി. അത് പ്രതിഷേധിക്കുന്നുണ്ടോ? ഇല്ല. സഹന ശക്തിക്ക് കുറവ് വന്നിട്ടില്ല. മാതാപിതാക്കള് അരുമയില് താലോലിച്ച നാമം രക്തബന്ധങ്ങളാല് തുടച്ച് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. ഒന്നു മനഃപൂര്വമായിരിക്കില്ല.<br />
കാലങ്ങള്ക്ക് മുമ്പുള്ള മരുഴൂവിലെ വര്ണചിത്രങ്ങല് മനസ്സിലൂടെ മിന്നിമറഞ്ഞു. ഒരിക്കല് കണ്ണുനീര് വീണു കുതിരുന്നു വികൃതമായ അക്ഷരങ്ങളാല് ഉമ്മയുടെ കത്ത്. പൊന്നുമോന് അറിയുന്നതിന് എന്നുള്ള മതൃസ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന വരികളിലൂടെ എഴുതുന്നു. ഇളയവന് ഒരു ഓപ്പറേഷന് അത്യാവശ്യമായി നടത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. വേഗം തന്നെ പണം എത്തിക്കണം. സ്നേഹിക്കാന് മാത്രം അറിയാവുന്ന അവര്ക്ക് അറിയില്ലാല്ലോ ഇവിടുത്തെ അവസ്ഥാ വിശേഷങ്ങള്.<br />
നാലക്കവും അഞ്ചക്കവും ശമ്പളം പറ്റുന്ന ഉറ്റ ബന്ധു ജനങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി ആവശ്യം പറയാതെ, പുലര്ച്ച തന്നെ ഇറങ്ങി നടന്നു. ഇന്നലകളെ പോലെ ഒരു ചുമട് സര്ക്കാര് സാക്ഷ്യപത്രങ്ങളുമായി കയറിച്ചെല്ലുന്ന ഇടങ്ങളിലൊക്കെ ഏവരും തന്നെ ഒരുപോലെ ചോദ്യം ആവര്ത്തിക്കുന്നു. മുന്പരിചയമുണ്ടോ?<br />
അഞ്ചുവര്ഷം, പത്തുവര്ഷം, ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസന്സ്, അങ്ങനെ നീണ്ട ചോദ്യങ്ങളുടെ പട്ടിക തന്നെ നിരത്തുന്നു. നന്ദി പറഞ്ഞു. ഇറങ്ങി നടന്നു. കൈയില് ഒരു ചില്ലിക്കാശുമില്ലാതെ... മരു ഭൂമിയില് കിളിര്ത്ത ഇന്ഡസ്ട്രിയല് ഏരിയയില് കൂടി മൈലുകളൊളം...ചുഴറ്റിയടിക്കുന്ന മണല്കാറ്റുകളുടെ ചൂളം വിളികള്ക്ക് കാതോര്ത്തുകൊണ്ട്..വിശപ്പിനും ദാഹത്തിനും ഒരേ ആശ്വാസം. വഴിയരികില് പാകമായി നിന്ന ഈത്തപ്പഴങ്ങള്. കണ്ടിട്ടും ആഗ്രഹിച്ചില്ല. അതിന്റെ ഉടമസ്ഥനെ കണ്ടുപിടിക്കാന് മിനക്കെടാതെ വീണ്ടും യാത്ര തുടര്ന്നു. മരുഭൂമിയില് വേറിട്ടു നിന്ന ഒരു കമ്പനിയിലേക്ക് കയറിച്ചെന്ന് ജോലി അന്വോഷിക്കുമ്പോല് അവിടുത്തെ അധികാരി പറഞ്ഞു. മുന്നുറ്റമ്പത് കിലോമീറ്റര് അകലെ ഒരു ഖനിയില് ജോലിയുണ്ട്. എണ്ണഖനിയുടെ ജോലിയാണ്. സന്തോഷത്തോടുകൂടി സ്വീകരിച്ചു. അങ്ങനെ കൈയിലിരുന്ന സര്ട്ടിഫിക്കറ്റുകള് വെച്ച് കമ്പനി മാനേജറോട് തന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് പറഞ്ഞ് ആവശ്യമായ പൈസ വാങ്ങി നാട്ടിലേക്ക് അയച്ചു. കൂടപ്പിറപ്പിന്റെ ഓപ്പറേഷന് നടക്കട്ടെ. ലോകം കീഴടക്കിയ ആഹ്ലാദമായിരുന്നു അപ്പോള്, ഉമ്മയുടെ സന്തോഷമായിരുന്നു എന്റെ സര്വതും. പടച്ചവന് സ്തുതിയര്പ്പിച്ചു.<br />
നാലുകെട്ട് തറവാട്ടില് ജന്മം കൊണ്ടു എന്നും ഉപ്പാപ്പക്ക് ഒരു സാമ്രാജ്യം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും കാര്യസ്ഥരും ജോലിക്കാരുമായി ഒരു ചെറുസൈന്യം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും അവിടുത്തെ പേരക്കിടാവ് ആണ് താനെന്നും കുടുംബ മഹിമ അവതരിപ്പിച്ചാല് മതിയാകില്ലല്ലോ...ഏത് ജോലിയായാലും ചെയ്യുന്ന ജോലിയെ ആത്മാര്ഥമായി സ്നേഹിക്കുക എന്ന ആപ്ത വാക്യം കടമെടുത്ത് എല്ലാറ്റിനും തയ്യാറായി.<br />
പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതത്തില് ആറംഗ സംഘവുമായി ഖനിയിലേക്ക് ചെന്നു. ഏല്പ്പിച്ചപണിയായുധങ്ങള് തോളിലേറ്റി ഭൂഗര്ഭ ഉള്ളറയില് കൂടി ഇരുളിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ടോര്ച്ച് തെളിയിച്ച് അകന്നു പോകുന്ന ഇരുമ്പ് ഏണിയിലൂടെ പതുക്കെ പടിയിറങ്ങി. ഇടക്ക് ശ്വാസം മുട്ട് അനുഭവപ്പെടുമ്പോലെ തോന്നി. ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിലും ശ്വസിക്കാം. വീണ്ടും മുന്നോട്ട് തന്നെ പോയി. ഏല്പിച്ച ജോലി ഭംഗിയായി നിര്വഹിച്ച് പടികയറുമ്പോല് ഉള്ളം കൈയില് നിന്നും ഒരു നീറ്റല് അനുഭവപ്പെട്ടു. നോക്കുമ്പോള് ഒരു കഷ്ണം മാസംകഷ്ണം അവിടെ നിന്നും പറിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു. ജോലിക്കിടയില് അതൊന്നും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ജോലിക്കായി കൂടെ വന്നിരുന്ന അഞ്ച് പേരും ഈ ഖനിക്കുള്ളിലെ ജീവന്മരണ പോരാട്ടത്തിന് മുതിരാതെ വഴിപിരിഞ്ഞിരുന്നു. <br />
<br />
ആദ്യമായി എനിക്ക് കമ്പനി തന്ന ജോലി നിര്വഹിച്ചതില് കമ്പനി അധികാരി വിളിച്ച് അനുമോദിച്ചു. സര്വകലാശാലകളിലെ സര്ട്ടിഫിക്കറ്റുകള് കണ്ടിട്ടാകണം അയാള് എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഒരു ജോലിയുടെ ഡയഗ്രം പൂര്ത്തിയാക്കി തരണം. ഞാന് ശ്രമിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു അത് കഴിഞ്ഞ് ഞാന്, എനിക്ക് വേണ്ടി അനുവദിച്ച താത്കാലിക ക്യാമ്പിലേക്ക് നടന്നു.<br />
<br />
<br />
പിറ്റേന്നു തന്നെ പറഞ്ഞുതന്നത് അനുസരിച്ചുള്ള ഡയഗ്രം പൂര്ത്തിയാക്കി കൊടുത്തപ്പോള് അയാളുടെ കണ്ണുകള് വിടരുന്നത് കണ്ടു. അയാള് പറഞ്ഞു. ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാളും എത്രയോ നന്നയി ഇത് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. നിങ്ങളുടെ സ്പോണ്സറില് നിന്നും മോചനപത്രം വാങ്ങി വരിക. ഞാന് നന്ദിപറഞ്ഞു അയാളുടെ ഓഫീസ് മുറിക്കുള്ളില് നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി.<br />
<br />
വര്ഷങ്ങളായി കണ്ടുമുട്ടാത്ത സ്പോണ്സറുടെ കൊട്ടാരം പോലുള്ള വീടിന്റെ പടിവാതില്ക്കല് അയാളെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് മണിക്കൂറുകളോളം നിന്നു. എന്റെ നില്പ് കണ്ടിട്ടാകണം അവിടുത്തെ ഒരു പരിചാരകന് ദയ തോന്നി അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. എന്റെ ആവശ്യം പറയവേ തന്നെ അയാള് പറഞ്ഞു. ഇപ്പോള് ഇവിടെ വിസാ നിയമങ്ങള് കര്ക്കശമാക്കിയതിനാല്, ഒന്നുകില് എന്നോടൊപ്പം നില്ക്കുക, അല്ലെങ്കില് വിസ ക്യാന്സല് ചെയ്യുക. അതു കേട്ടപ്പോള് ഉള്ളില് തേങ്ങലോടു കൂടി ചിരിച്ചു. പക്വത വരാത്ത പ്രയത്തില് മങ്ങിയ കാഴ്ചകള് കണ്ട് തുടങ്ങിയപ്പോള് ചിരിച്ചതുപോലെ.<br />
<br />
വിസക്ക് ഒരുലക്ഷത്തോളം ഇന്ത്യന് രൂപ കൊടുത്താണ് നാട്ടില് നിന്ന് സ്വപ്നങ്ങള് മെനഞ്ഞ് പുസ്തകവും പേനയും താഴെവെച്ച് ജോലിയുള്ള വിസയാണ് എന്നുള്ള ഏജന്റിന്റെ പ്രലോഭനങ്ങളില് കുടുങ്ങിയാണ് എത്തിപ്പെട്ടത്.<br />
<br />
എങ്ങോനിന്നുവന്ന കാറ്റിന്റെ ഗതിവിഗതികള്ക്കനുസരിച്ച് മഗ്രിബ് ബാങ്കിന്റെ അലയൊലികള് അന്തരീക്ഷത്തില് അലയടിക്കുന്നു. പടച്ചവന്റെ വിളിക്ക് ഉത്തരം നല്കാന് വേണ്ടി ഞാന് മേഘങ്ങളോട് കിന്നാരം പറയുന്ന ഉയര്ന്ന മിനാരമുള്ള പള്ളി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.<br />
<br />
അംഗശുദ്ധി വരുത്തുമ്പോള് അറിയാതെ ഉതിര്ന്ന കണ്ണുനീര് തുള്ളികള് മുഖം കഴുകിയ നീര്ജലത്തോടെയും ഒഴുകിപ്പോയി. നമസ്കാരം കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങി ഏറെ നേരം ആലോചിച്ചതിനുശേഷം വീണ്ടും ഒരു പരീക്ഷണത്തിന് മുതിരാതെ എല്ലാം രാജാധിരാജനായതമ്പുരാനെ ഏല്പ്പിച്ച് വീണ്ടും അനിയന്ത്രിതമായ വേഗതിയില് എണ്ണ ഖനിയുടെ ഇരുളില് ആഴങ്ങളിലേക്ക് പാദങ്ങള് ചലിപ്പിച്ചു.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: red;"></span></div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-59213960460688683412011-01-25T11:56:00.000-08:002011-06-22T12:54:12.241-07:00സാന്ത്വനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuA8UDuM-Hbr33DyvvuzZ6UfrYGZZiwfGFdG62f0kT7vIWiWLWxkGcifup4knCIiLpO4i-WmiIwUSv0FUML9W5t2rQdOXugd-uPdZiHIHWjHUkH57PqbPgBLxD2d-gIknlJ0TEbVG_WJHP/s1600/kid+%2526mom.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; height: 254px; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; width: 230px;"><img border="0" height="320" s5="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuA8UDuM-Hbr33DyvvuzZ6UfrYGZZiwfGFdG62f0kT7vIWiWLWxkGcifup4knCIiLpO4i-WmiIwUSv0FUML9W5t2rQdOXugd-uPdZiHIHWjHUkH57PqbPgBLxD2d-gIknlJ0TEbVG_WJHP/s320/kid+%2526mom.jpg" width="229" /></a>അരുമയോമലേ...കരയരുതേ <br />
<br />
അമ്മയൊരുത്തിരികഥപറയാം<br />
<br />
അതൊന്നു നോക്കൂ ആമാനം<br />
<br />
അമ്പിളിമാമനെ കണ്ടോളു<br />
<br />
സന്ധ്യമയങ്ങുമ്പോള് മാമര-<br />
<br />
കൊമ്പിലമ്പിളിവിരിയുന്ന കണ്ടോളൂ<br />
<br />
നേരം പുലരുമ്പോള്..ഉണ്ണീ<br />
<br />
നല്ലയാകാഴ്ചകള് കാട്ടിത്തരാം<br />
<br />
പാടപറമ്പിലായ് പനംതത്തകള്<br />
<br />
പാറിപറക്കുന്ന കാട്ടിത്തരാം<br />
<br />
വള്ളിച്ചെടിയില് നിന്നായ്,<br />
<br />
വിണ്ണിലേക്കുയരുന്ന പൂമ്പാറ്റകളേയും കാട്ടിത്തരാം<br />
<br />
അരയാല്വള്ളിയിലാടിക്കളിക്കുന്ന-<br />
<br />
അണ്ണാര്കണ്ണനെ കാട്ടിത്തരാം<br />
<br />
അന്തിവെയിലിലായര്ക്കന്-<br />
<br />
മറയുന്നമാമലമേലേ...കാട്ടിത്തരാം<br />
<br />
അരുമയോമലേ...കരയരുതേ<br />
<br />
അമ്മയൊരിത്തിരികഥപറയാം<br />
<br />
</div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-17502936074352778062011-01-18T11:20:00.000-08:002011-06-22T12:55:26.638-07:00ആത്മനൊമ്പരം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">അകലുന്ന ഹൃദയങ്ങളേ വിട <br />
ഇനി അടുക്കുവോളവും<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0EahU4afJw18hb8y2a6wLtgmSILy583ONn_gswzh8G1ju7FCASWFs6T4m3DAif1YirkD9tpfG_agGl-Thp8c3_IkC-0vuLHJ-1_LnLJg5R-8ED1niahVyQYoAn_tIpNtyyUMQju8Hpc8S/s1600/aathma_m.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0EahU4afJw18hb8y2a6wLtgmSILy583ONn_gswzh8G1ju7FCASWFs6T4m3DAif1YirkD9tpfG_agGl-Thp8c3_IkC-0vuLHJ-1_LnLJg5R-8ED1niahVyQYoAn_tIpNtyyUMQju8Hpc8S/s320/aathma_m.jpg" width="120" /></a>വിരഹദുഃഖമിനിയെത്രയേറെ</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">സഹിക്കണമിനിയെത്ര നാള്.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">വേണ്ടാ ഇനിയീ വെളിച്ചമൊന്നുമേ</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">നാട്ടിലേക്കെത്തുവാന് ധൃതിയേറെയായി</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">ഒരു വത്സരം കഴിഞ്ഞതെത്രക്ഷണം</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">പോകുന്നു ഞാന് എന്സുഹൃത്തേ വിട.</div>നിന്ഹൃദയ തന്ത്രിയില്<br />
മീട്ടിയ സ്നേഹമന്ത്രണം<br />
കവര്ന്നെടുത്തൊരാ-<br />
കാറ്റുമെങ്ങോപോയി<br />
വിലാപ യാത്രകള്<br />
വിരഹ ഗാഥകള്<br />
സഹന ശക്തികള്<br />
ചോര്ന്ന സമയങ്ങള്<br />
സമയമെടുത്തുപോയ്<br />
കടല് കടക്കുവാന്<br />
മറുകര തേടി ഞാന്<br />
പറന്നകലുന്നു.<br />
വിടപറയുന്നു. ഞാനെന്<br />
ദിക്കിലേക്ക് മാത്രമായി<br />
എരിഞ്ഞടങ്ങട്ടെ ഈ-<br />
വേര്പാടിന് വേദന.</div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-55629204399851980602011-01-17T12:16:00.000-08:002011-06-22T12:56:04.738-07:00യാത്രാ മൊഴി..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBdptF_GmwUlF3qO4kB8LIrka7JO71GPY_qDsnqUrKHv9KEQLeK9n_LyFY55aMI2H4wp-wlh-OwzwswDW4YJtY1hMim3p5SgNYUnOYgQjUNTO5vKjniyOOmED-I0FDSHx3-X6hT9Ht3rM/s1600/DSC_8488.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBdptF_GmwUlF3qO4kB8LIrka7JO71GPY_qDsnqUrKHv9KEQLeK9n_LyFY55aMI2H4wp-wlh-OwzwswDW4YJtY1hMim3p5SgNYUnOYgQjUNTO5vKjniyOOmED-I0FDSHx3-X6hT9Ht3rM/s320/DSC_8488.JPG" width="320" /></a></div>ഒരു യാത്ര പോകാനൊരുങ്ങി നില്ക്കവേ,<br />
<br />
ഓര്മ്മകള് ഓളമായ് തിരയായിരംബവേ,<br />
<br />
ഒരുമിച്ചുകൂടിയവര് ഒരുപറ്റം കൂട്ടുകാര്,<br />
<br />
ഒരുനോക്കു കാണാന്,യാത്ര പറയുവാന് -<br />
<br />
ഒരുനാളിലെങ്ങാനും കണ്ടില്ലെലവര്-<br />
<br />
ഒരുപാടു നേരം കാത്തിരിക്കുന്നോരവര്,<br />
<br />
ഒരൊറ്റ കെട്ടായി ഒരുമിച്ചു നടന്നോര്,<br />
<br />
ഒന്നൊന്നായി പിരിയും കാലവും അടുത്തുപൊയ്,<br />
<br />
ഒരുമയിലുത്തമ സുഹുര്ത്തുകള്ആയവര്,<br />
<br />
ഒരുപാടുകാലമോരുമിച്ചു കഴിഞ്ഞവര്,<br />
<br />
ഒരുപാടോര്മകള് സ്മരിച്ചിട്ടു തന്നെയായി,<br />
<br />
ഒരൊറ്റ ദിനത്തില് അവര് പിരിയുവാന് കൂടി,<br />
<br />
ഒരുപാടു യാത്രകള് ഒരുമിച്ചു ചെയ്തവര്,<br />
<br />
ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത അനുഭവ കഥയുമായി,<br />
<br />
ഒന്നുരിയാടുവാനായ് എന്നും കൂടുമവര്,<br />
<br />
ഒരിക്കലും പിരിയാത്ത സതീര്ത്യ സംഗമായ്,<br />
<br />
ഒന്നും പകരം വെക്കുവാനില്ലെന്നു,<br />
<br />
ഒരുങ്ങുന്ന യാത്രക്ക് പൂരകമായോന്നും,<br />
<br />
ഒന്ന് പറയുന്നേന് കൂട്ടുകാരോടായ് ഞാന്,<br />
<br />
ഒരുമിച്ചുകൂടാം നമുക്കിനിയൊരു നാളിലാ</div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-26296578080586734072011-01-14T20:47:00.000-08:002011-01-14T08:48:00.598-08:00സ്മരണ<div class="ii gt" id=":xo" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; margin: 5px 15px; padding-bottom: 20px;"><div id=":xn"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEG88n-6UsZkaqPHRkMOn1yRU7PgAVbVRtdByrhWC6ZuKAHKDlIJgzkdPh3S6L8kP759Lwr9vSw0pd1kcnXMloGuvo_gCwaYzYeSZNrEMRTJ91D6U8j5VWOkCQVxS4Pg-EdrhHP1D1ueqQ/s1600/MAAVILANGAM(Crataev-a+nurvala)+Neermathalam.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEG88n-6UsZkaqPHRkMOn1yRU7PgAVbVRtdByrhWC6ZuKAHKDlIJgzkdPh3S6L8kP759Lwr9vSw0pd1kcnXMloGuvo_gCwaYzYeSZNrEMRTJ91D6U8j5VWOkCQVxS4Pg-EdrhHP1D1ueqQ/s320/MAAVILANGAM(Crataev-a+nurvala)+Neermathalam.JPG" width="320" /></a></div><div dir="ltr"><u><br />
</u><br />
<div>ഒരു കടല് സ്നേഹം ദാഹിച്ചവര് -</div><div><div>ഒരു മരച്ചുവട്ടിലുറങ്ങുന്നു.</div><div>ഒരായിരം സ്നേഹ വായ്പുകള് -</div><div>ഒരുമിച്ചനുവിഭക്കുന്നവര് ആമോധമായ്.</div><div>ഓരോ ഹൃത്തിലും നിറച്ചവര് -</div><div>ഒരിക്കലും മരിക്കാത്ത സ്നേഹസ്മരണകള് .</div><div>നീര്മാദളത്തിന് കഥ പറഞ്ഞവര്,</div><div>കൊച്ചരി പ്രാവിനും കിന്നാരം പറഞ്ഞവര്,</div><div>ഒരൊറ്റ നക്ഷത്രം, <br />
സുരയ്യ വരികയീ വാകമരച്ചോട്ടില്,</div><div>ഒരല്പം മൌനമായ് നമുക്ക് നിന്നീടാം...!</div></div></div></div></div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014138339807558394.post-43627560848689926992010-08-16T17:47:00.000-07:002011-01-14T08:39:21.684-08:00തുടര്യാത്ര<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOJysXKjHyWNKVtyxRkBp9Y7yCrEFfHNHrDMD1YjF0o00mbNOSTz88qOReTPcPTIGbBHcGtIJpMJTOBhLUXqAELJuI4TIC391QHfwHB8O-mzmn6f9SbdxZy6ChV1Zi1CyBAbTK5oSC3pe/s1600/kerala8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="186" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5506179343424736034" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOJysXKjHyWNKVtyxRkBp9Y7yCrEFfHNHrDMD1YjF0o00mbNOSTz88qOReTPcPTIGbBHcGtIJpMJTOBhLUXqAELJuI4TIC391QHfwHB8O-mzmn6f9SbdxZy6ChV1Zi1CyBAbTK5oSC3pe/s400/kerala8.jpg" style="float: left; height: 186px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 320px;" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">പ്രഭാതത്തിന്റെ പ്രകാശ വീചികള് ശയനമുറിയുടെ ജനാലയില് കൂടി കടന്ന് വരുമ്പോഴും നേരത്തെ തന്നെ ഉണര്ന്നെങ്കിലും നിഷ്കളങ്കമായി നിദ്ര തുടരുന്ന കുഞ്ഞുമകള് ഫാത്ത്വിമയേയും നോക്കി ഏറെനേരം എഴുന്നേല്ക്കാതെ കിടന്നു. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">അവള് ഏതോ സ്വപ്നം കണ്ടെന്നപോലെ പുഞ്ചിരിതൂവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതെ... എനിക്ക് എന്റെ ജന്മനാടിനു വേണ്ടി അനുവദിച്ച അവധിയുടെ അവസാന ദിവസം. വീണ്ടും ഒരു യാത്രക്കു സമയമായി. എല്ലായാത്രയും പോലെയല്ല ഇന്നത്തെ ഈ യാത്ര. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">കാരണം ഒരു വയസ്സ് ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ കുഞ്ഞുമകളുടെ കുസൃതികളോടൊപ്പം നൂറു ദിവസങ്ങള് പങ്കിട്ടു കൊടുത്തുള്ള യാത്ര. ഹൃദയം പറിച്ചെടുക്കും പോലെ. വല്ലാത്തവ്യഥതന്നെ. ഇന്നലെത്തെ രാത്രിയില് അത്താഴം കഴിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കൊച്ചരി പല്ലുകള്കാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഫാത്വിമ ചോറു പാത്രത്തില്നിന്നും ഒരു പിടി ചോറു വാങ്ങി അവളുടെ കുഞ്ഞു കരങ്ങളാല് എന്നെ ഊട്ടുമ്പോള്, എന്ത് വന്നാലും ഇനിയൊരു യാത്ര വേണ്ടന്ന് തീരുമാനിച്ച നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">എന്നാലും ആരോ മന്ത്രിക്കുംപോലെ നിനക്കുള്ള വായുവും വെള്ളവും മറ്റെവിടെയോ കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു. പോവുകനീ.. വീണ്ടുംപോവുക.... ഇന്നു ഞാന് യാത്ര പുറപ്പെടുന്ന വിവരം വീട്ടില് മറ്റാരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്പില് എല്ലാനിശ്വാസങ്ങളും ഹൃദയത്തിന്റെ ആഴങ്ങളില് അടിച്ചമര്ത്തി അഭിനയിക്കുകയായിരുന്നു. ഇപ്പോള് അതേ സാധ്യമായിരുന്നൊള്ളു കാരണം ബന്ധു ജനങ്ങളെ വിളിച്ചുവരുത്തി എല്ലാവരുടെയും സാനിധ്യത്തില് ഒരു യാത്ര. അതും കഴുമരത്തിലേക്ക് ആനയിക്കപ്പെടുന്ന നിരപരാധിയായ ഒരു കുറ്റവാളിയുടെ മനോസംഘര്ഷത്തോടെ... വേണ്ട ഇപ്പോള് ഇങ്ങനെ യാകട്ടെ. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ഞാന് എടുക്കുവാന് വേണ്ടി കുഞ്ഞു കരങ്ങള് നീട്ടുന്ന ഫത്വിമയെ അഭിമുഖീകരിക്കുവാനുള്ള ശക്തിയില്ലാതെ ഇരുള് കയറിയ കണ്ണുകളുമായി ഞാന് പടിയിറങ്ങുമ്പോള് ഭാര്യയുടെയും,ഉമ്മയുടെയും വിങ്ങുന്ന ധ്വനികള് ഇരുളില് അവ്യക്താമായി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. സ്വന്തം വീട്ടില് അതിഥിയായി കഴിഞ്ഞ സ്മരണകള് അയവിറക്കുമ്പോഴും ഞാന് വീണ്ടും ഒരു വിമാനയാത്രയ്ക്ക് യാന്ത്രികമായി തയാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന മണല്നഗരത്തിലേക്ക്......!</div>നസീര് പാങ്ങോട്http://www.blogger.com/profile/16403943527981650278noreply@blogger.com1